Unión neuromuscular

x

Unión Neuromuscular

As células musculares esqueléticas ou estriadas contráense en resposta a un estímulo nervioso. A neurona motora que leva información dende o sistema nervioso central ata o músculo contrae unha célula muscular nunha estrutura que recibe o nome de placa motora. Esta placa motora está constituída por:

1. Terminación presináptica (dunha neurona motora).
2. Membrana postsináptica (fibra muscular inervada pola motoneurona) que ten unha serie de repregamentos en cuxas cristas están os receptores do neurotransmisor).
3. Espazo sináptico que separa a terminación presináptica da fibra muscular.

A membrana plasmática da neurona está polarizada, debido a que os ións distribúense de forma distinta a ambos os dous lados desta. No interior hai ións K ⁺ , pero tamén grandes proteínas con carga negativa polo que está cargado negativamente. En cambio, o exterior está cargado positivamente polo predominio dos ións Na ⁺ .

A diferenza de potencial entre o exterior e o interior da membrana denomínase potencial de repouso e equivale a -70 mV. Esta variación entre o exterior e o interior alcánzase polo funcionamento da bomba de sodio/potasio (Na ⁺ /K ⁺ ) que expulsa 3 ións de sodio do interior da neurona e introduce dous de potasio do exterior. Os ións sodio non poden volver entrar na neurona, debido a que a membrana é impermeable ao sodio.

Cando chega a unha neurona o impulso nervioso a membrana se despolariza, abríndose as canles para o sodio. O interior vólvese electropositivo con respecto ao exterior e se o cambio de potencial é suficiente (+110mV) alcanza o potencial de acción que crea as condicións necesarias para que se libere o neurotransmisor á fenda sináptica. A natureza do impulso nervioso é electroquímica dado que, na maior parte dos animais, as neuronas non contactan entre elas fisicamente, nin tampouco coas fibras musculares, de aí a necesidade dun transmisor químico.

O neurotransmisor vai ser o responsable de despolarizar a membrana da neurona seguinte ou, como é o noso caso, a membrana da fibra muscular ou sarcolema, abrindo as canles para o sodio que permanecían pechados.
Unha vez que a neurona emite o impulso nervioso debe volver ao potencial inicial de repouso. Péchanse as canles para o sodio, o neurotransmisor é destruído por acción encimática e o potencial de repouso alcánzase pola acción da bomba de Na ⁺ /K ⁺ .

A célula muscular é unha célula moi especializada. A nomenclatura das súas partes tamén é específica para ela:

• Membrana plasmática: sarcolema
• Citoplasma: sarcoplasma
• Conxunto de mitocondrias: sarcosoma
• Retículo endoplasmático liso: retículo sarcoplásmico
• Sarcómero: elemento microscópico contráctil da fibra muscular que ten conxuntos de fibras delgadas ou de actina e de fibras grosas ou de miosina.

Etimoloxía sarc-/-sarc- vén do grego e significa carne.

Hai tres tipos de tecido muscular que se diferencian na estrutura das súas células, a súa localización no corpo, a súa función, e en como se activan para a contracción.

1. Tecido muscular estriado ou esquelético: está unido aos ósos mediante os tendóns (aínda que tamén aparece en certos órganos como a lingua e o globo ocular). Son células con varios núcleos situados na periferia e presentan unha estriación transversal na súa citoplasma. É un tecido de contracción rápida e voluntaria.
2. Tecido muscular cardíaco: forma as paredes do corazón. Teñen un único núcleo central e son células bifurcadas. Tamén presentan estriacións transversais. É un tecido de contracción rápida e involuntaria.
3. Tecido muscular liso: células longas e fusiformes cun núcleo en posición central. Carece de estrías no seu citoplasma por iso é polo que se lle denomina liso. É de contracción lenta e involuntaria. Atópase nas estruturas corporais que non requiran movementos voluntarios como o aparello dixestivo, algunhas glándulas, vasos sanguíneos, útero…